Wydarzenia: zespół Krajoznawczo-Przyrodniczy ZIELONO MI

Gryfino

                                                                                                                    Gryfino 7 listopada 2016

Znów fortuna sprzyjała zespołowi Zielono mi…, gdyż słońce świeciło nad Gryfinem podczas zwiedzania tego miasta.
Gryfino otrzymało prawa miejskie na prawach magdeburskich w 1254 r. na mocy dokumentu lokacyjnego wydanego przez księcia Barnima I. Od XIV w. miasto było członkiem Hanzy i właśnie w tym okresie powstały najstarsze, zachowane do dzisiejszych czasów zabytki, tj. mury miejskie i baszta - Brama Bańska oraz Kościół p.w. Św. Mikołaja (obecnie p.w. Narodzenia NMP). Inne zabytkowe obiekty są stosunkowo nowe i niezbyt liczne, gdyż miasto zostało w 70% zniszczone w roku1945 podczas zdobywania i zajęcia miasta przez wojska radzieckie.
Zwiedzanie rozpoczęliśmy od późnoromańsko-gotyckiego kościoła parafialnego, którego czerwone mury stanowią centralny punkt starej części miasta. Początek budowy kościoła datuje się na rok 1278 za rządów księcia Barnima I, zaś drugi etap budowy ukończono w 1325 r. za księcia Ottona I. Trzeci etap budowy przypada na epokę późnego gotyku (XV wiek) . Mieliśmy okazję podziwiać wnętrze tej świątyni a zwłaszcza gwiaździste sklepienia. Obecnie najwartościowszym elementem wyposażenia jest rzeźbiona w piaskowcu renesansowa ambona z 1605 r., której autorstwo przypisywane jest grupie artystów i rzemieślników z wyspy Rugii. Ważnym zabytkiem techniki są kościelne organy o trzydziestu registrach, zbudowane w XIX stuleciu przez firmę Gruneberg.
Po zwiedzeniu kościoła udałyśmy się na spacer zmodernizowanym w roku 2006 mostem na drugi brzeg Odry, gdzie rozpoczyna się park krajobrazowy Dolina Dolnej Odry. Tym razem ograniczyliśmy nasz kontakt z parkiem do zapoznania się z atrakcjami punktu edukacyjno-sportowego. Poszłyśmy też zobaczyć zabytkową śluzę, która łączy nurt Regalicy z obszarem wodnym Parku Krajobrazowego. Niestety budowla z roku na rok jest w coraz gorszym stanie. Wracając mostem obserwowałyśmy przepływające barki oraz podziwiałyśmy piękne nabrzeża oddane do użytku latem 2013 roku.
W Gryfinie są pozostałości murów miejskich, które powstały w XIV-XV wieku a wzniesiono je z kamienia polnego układanego w grube warstwy. Obecnie w najlepszym stanie jest odcinek przylegający do parku, który ma ok. 70 metrów długości, 4 m wysokości i do 1,5 m grubości. Mur ładnie prezentował się w jesiennym słońcu podobnie jak baszta Brama Bańska i zasypany liśćmi park miejski założony na początku XIX w. Wcześniej był tu cmentarz i do lat 60. XX w. w parku były grobowce, wzniesione na wzór świątyń greckich i starorzymskich. Mijając eklektyczny budynek Urzędu Miejskiego oraz czerwony budynek poczty (wybudowane w XIX wieku) oraz odnowiony gmach dworca PKP doszłyśmy do cmentarza komunalnego. Cmentarz został założony przez ówczesne niemieckie władze miasta ok. 1909 roku. Posiada układ alejek i centralne położenie kaplicy cmentarnej podobne do Cmentarza Centralnego. Podziwiałyśmy piękne tarasowe położenie cmentarza oraz bogaty drzewostan m.in.: platany, lipy, sosny kanadyjskie, srebrne świerki oraz ponad 100 cisów. Na cmentarzu jest powstałe na przełomie 1994/1995 roku Lapidarium byłych niemieckich mieszkańców Gryfina oraz tzw. Golgota Wschodu czyli mogiła - pomnik odsłonięty z okazji Narodowego Święta Niepodległości w 1995roku.
Ostatni etap naszej wycieczki to XIX wieczny Pałacyk pod Lwami – willa o charakterze podmiejskiego dworku z piękną zieloną fontanną na dziedzińcu. Do pałacyku prowadzi aleja cisów, a w otaczającym parku rosną liczne drzewa. Niestety z kamiennych ozdób parku do dzisiejszych czasów zachowała się jedna rzeźba i pozostałość fontanny. Natomiast bramę wjazdową na teren Pałacyku zdobią dwa lwy, które kiedyś stały na mostku nad rowem przy fosie. Miłym akcentem naszej wycieczki było przypadkowe spotkanie i miła pogawędka z koleżankami z Gryfińskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.

                                                                                          Tekst: Ewa Drozd- Pokorska