Do poczytania

Złota Uliczka i jej okolice na Łęknie

Kto ze Szczecinian był w Pradze i zachwycił się Złotą Uliczką na Hradczanach, powinien koniecznie zobaczyć naszą Złotą Uliczkę przy zaułku Wawrzyniaka 6 w pobliżu urokliwego Parku im. K.I. Gałczyńskiego z rzeźbą – stylizowaną ,,zaczarowaną dorożką”.
Wszystkie kolorowe domki mają ten sam numer (od 6B do L). Od kiedy zostały wyremontowane i pomalowane, cieszą oczy przechodniów i przypadkowych turystów. Domki postawiła w 1871 r. firma budująca nową dzielnicę willową Westend (dzisiejsze Łękno) przeznaczoną dla szczecińskich elit. W domkach mieszkali robotnicy zatrudnieni przy budowie dzielnicy. Wcześniej, przy obecnej ul. Wawrzyniaka 8 (siedziba Wyższej Szkoły Edukacji i Terapii) wybudowano schronisko dla ubogich dziewcząt, przygotowujące je do pracy u bogatych mieszczan. Schronisko było częścią zakładu opiekuńczego ,,Bethanien” prowadzonego przez ewangelickie siostry diakoniski. Betania w języku hebrajskim to dom ubogich. W następnych latach zakład rozrósł się. Postawiono główny budynek zakładu przy ul. Wawrzyniaka 7, mieszczący kościół (dziś Kościół Zielonoświątkowy), jadalnię i mieszkania dla sióstr diakonisek. Dobudowano do niego dom dla emerytowanych zakonnic i dom pastora.
W 1882 r. postawiono budynek szpitalny dla kobiet, a w następnym roku oddział męski szpitala przy ul. Wawrzyniaka 7B, obecnie bursa szkół artystycznych.
W latach 1900 – 1902 zbudowano nowy oddział męski (Wawrzyniaka 7A, obecnie Stowarzyszenie ,,Tęcza”). W tym budynku od 1961 r. przez 50 lat działał słynny studencki klub ,,Kontrasty”, jedyne w Szczecinie centrum kultury z prawdziwego zdarzenia dla młodych ludzi.
W okresie międzywojennym Betania wykupiła budynek przy ul. Wawrzyniaka 5, w którym wcześniej działał lokal rozrywkowy Tivoli. Przebudowano go na potrzeby szkoły i seminarium  obecnie Klub wojskowy i restauracja MARS. Diakoniski prowadziły swą działalność do 1945 r. Na terenie Betanii znajdował się też mały cmentarz, gdzie chowano siostry zakonne i ich podopiecznych. Przetrwała klasycystyczna kaplica cmentarna z 1895 r., wyremontowana po 2001 roku. Na tym cmentarzu został pochowany Johannes Quistorp, fundator zakładu i jego syn Martin, który kontynuował działalność filantropijną ojca (między innymi przekazał miastu tereny obecnego parku Kasprowicza). Martin także na cześć ojca zbudował Wieżę Quistorpa w Lesie Arkońskim, która została zburzona w 1945 r. Po wojnie cmentarz zniwelowano.
Obecnie, pasjonaci historii Szczecina, Stowarzyszenie Denkmal Pomorze chce godnie upamiętnić miejsce, w którym spoczęli obaj filantropi. Uporządkowano teren i planuje się przywrócić oryginalny układ alejek cmentarza, postawić nagrobki obu filantropom i przybliżyć mieszkańcom Szczecina działalność zasłużonej dla rozwoju miasta rodziny Quistorpów. Stowarzyszenie chce dokonać tego do 14 listopada 2022 roku – dwusetnej rocznicy urodzin Johannesa Quistorpa.
Historię tej części Łękna można dokładniej poznać dzięki tablicy znajdującej się przy ul. Wawrzyniaka 6.

                                                                                                    Tekst i fot. Elżbieta Rucińska

01 Złota Uliczka w Pradzie	02 Złota Uliczka - Wawrzyniaka 6B-L	03 Zakład opiekuńczy Bethanien	04 Kosciól ewangelicki, mieszkania diakonisek
05 Kaplica cmentarna z 1895 roku	06 Odział męski szpitala