Wydarzenia: Turystyka piesza i krajoznawcza TRAMP

ZIMOWE RETROSPEKCJE

„Białe wiatry już zawiały, wiosny, lata, wszystkie znaki.

Po niej tylko pozostały przymarznięte dwa leżaki.

Stoję w oknie, wypatruję, nagle dzwonek u mych drzwi.

Zima, zima wchodź że szybciej, ogrzej się na parę chwil.

Zima, zima, ach to ty”.

Marek Grechuta

ZIMOWE RETROSPEKCJE

Gęsty, biały śnieg wirował pod nocnym niebem, rozsypując się po dachach szczecińskich domów i połyskując w zaspach na tle szerokich przestrzeni.
Miasto drzemiące w dorzeczu Odry u stóp puszcz szczecińskich wydawało się stateczne i spokojne. Spacer przez Las Arkoński, park im. Jana Kasprowicza, park Jasne Błonia między rzędami drzew, ogołoconych przez zimę, ukazywał czarującą scenerię. Budynki dawnej leśniczówki zwanej Białą, lśniące jeziora w dolinie Osówki: Goplana, Arkonka, Syrenie Stawy i Rusałka. Dalej amfiteatr im. Heleny Majdaniec, grupa rzeźbiarska „Ptaki” Władysława Hasiora, strzelisty Pomnik Czynu Polaków oraz neobarokowy gmach Urzędu Miasta zw. „pałacem szpinakowym”. Teren pofałdowany, poprzecinany licznymi strumieniami, porastają lasy mieszane złożone z sosen, świerków, dębów, buków, brzóz i innych gatunków drzew. Szczecin, jakby zawieszony między zaspami śniegu i opalizującym niebem, oświetlony migotliwym światłem lamp ulicznych, wyglądał  imponująco, dostojnie i władczo, dokładnie tak, jak powinna wyglądać stolica Pomorza Zachodniego.  

W zimowej wędrówce towarzyszył Państwu  - Michał Romanowski, foto - Stanislaw Ziołecki